بررسی ویژگی‌های رئولوژیکی مخلوط صمغ دانه ریحان با صمغ‌های گوار و ثعلب

Authors

  • سعید میرعرب رضی 1 دانشجوی دکتری علوم و صنایع غذایی، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
  • علی معتمدزادگان 2 دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
Abstract:

هیدروکلوئیدها به عنوان ترکیباتی با وزن مولکولی بالا تعریف می­شوند که می­توانند در آب حل شوند و ایجاد محلول­‏های ویسکوز نمایند. در این پژوهش تاثیر صمغ­‏های ثعلب و گوار در غلظت­‏های مختلف (1/0، 3/0 و 5/0 درصد) بر خصوصیات رئولوژیکی محلول صمغ دانه ریحان (05/0 و 1/0 درصد) توسط رئومتر چرخشی در دامنه سرعت برشی 300-01/0 بر ثانیه و دمای C° 25 مطالعه شد. نتایج نشان داد در همه محلول­‏ها با افزایش سرعت برشی، ویسکوزیته ظاهری کاهش یافت که نشان دهنده رفتار شل شونده با برش (سودوپلاستیک) مخلوط صمغ­ها بود. نتایج حاصل از  برازش داده­‏ها با مدل­‏های رئولوژیکی مختلف نشان داد که مدل کراس با داشتن R2بالا بهترین مدل جهت توصیف رفتار جریان مخلوط صمغ­ها بود. افزایش غلظت صمغ­ها باعث افزایش ویسکوزیته مخلوط شد و بالاترین ضریب قوام مربوط به  نمونهB2S3  بود (pa.s 91/9). میزان هیسترسیس نیز با افزایش غلظت صمغ­ها افزایش یافت. بالاترین میزان هیسترسیس مربوط به نمونه S2G3 بود (38/290 پاسکال بر ثانیه).    

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

رفتار رئولوژیکی جریان مخلوط صمغ دانه ریحان با صمغ‌های گوار و لوبیای لوکاست

خصوصیات رئولوژیکی رفتار جریان محلول صمغ دانه ریحان به‌عنوان یکی از منابع جدید هیدروکلوئید غذایی در ترکیب با صمغ‌های گوار و لوبیای لوکاست توسط یک رئومتر کنترل تنش در دامنه سرعت برشی 1000-01/0 بر ثانیه و دمای 20 درجه سانتی‌گراد مورد مطالعه قرار گرفت. مدل‌های رئولوژیکی مستقل از زمان کراس و کارو به‌خوبی با داده‌های منحنی جریان مخلوط صمغ‌های یادشده برازش داده شدند. شاخص رفتار جریان صمغ دانه ریحان کم...

full text

صمغ دانه ریحان: خواص فیزیکوشیمیایی، رئولوژیکی، امولسیفایری و سینرژیستی با صمغ های لوبیای لوکاست و گوار

آزمون دما متغیر تأیید کنند? رفتار سُل- ژل پلی ساکارید این صمغ در دماهای بالاتر از °c 40 بود. با افزایش دما از 40 تا 85 درج? سانتیگراد نوعی شبک? ضعیف ژلی در این صمغ تشکیل شده و در نتیجه ، و افزایش می یافت. این صمغ نسبت به تیمارهای حرارتی نظیر استریلیزاسیون و انجماد- خروج از انجماد مقاوم بود. تغییر ph محلول این صمغ از 2 تا 6 و از 10 تا 12 به ترتیب سبب افزایش و کاهش ویسکوزیت? ظاهری شد. افزودن کلرید...

15 صفحه اول

اثر متقابل نانوفیبرسلولز با صمغ گوار، لوبیای لوکاست و متیل سلولز بر ویژگیهای رئولوژیکی سس کچاپ

چکیده در این پژوهش­، 13تیمار شامل نسبت­های مختلف نانو فیبرسلولز، صمغ گوار، لوبیای لوکاست و متیل سلولز، (125،0/0 %، 375/0 %، 5/0 %)   به همراه یک نمونه شاهد تهیه شده است که میزان کل صمغ استفاده شده در سس کچاپ بصورت تکی و توام برابر با 5/0­% بوده است. آزمون رفتار جریان و آزمون نوسانی توسط دستگاه رئومتر (مدل mcr 501 شرکت paarphysica اتریش) برای بررسی اثر غلظت­های مختلف هیدروکلوئیدها بر ویژگی­های ...

full text

اثر تیمارهای حرارتی بر ویژگی‌های رئولوژیکی و بافتی صمغ دانه ریحان

مقدمه: هیدروکلوئیدها (صمغ‌ها) جزئی از ترکیبات مواد غذایی می­باشند که هنگام انتقال، فرآوری، نگهداری و توزیع مواد غذایی، تحت تاثیر تیمارهای حرارتی قرار می­گیرند. در این پژوهش تاثیر تیمارهای حرارتی بر تغییر رنگ، خصوصیات رئولوژیکی و بافتی (سفتی، چسبندگی و قوام) صمغ دانه ریحان بررسی شد. مواد و روش‌ها: صمغ دانه ریحان استخراج و جهت بررسی خصوصیات رئولوژیکی و رنگ، محلول های با غلظت 2/0% و جهت بررسی خصوص...

full text

بررسی اثر صمغ دانه ریحان بر روی پایداری، رفتار رئولوژیکی و اندازه ذرات امولسیون های ایزوله پروتئین آب پنیری

در این پژوهش، خصوصیات امولسیون روغن در آب تثبیت شده با مخلوط ایزوله پروتئین آب پنیری (5/0 درصد وزنی-وزنی) و صمغ دانه ریحان (0، 02/0، 08/0، 15/0 و 3/0 درصد وزنی- وزنی) در شرایط pH خنثی مورد بررسی قرار گرفت. به­منظور تولید امولسیون از دستگاه مولد امواج فراصوت با قدرت 150 وات و فرکانس 20 کیلوهرتز برای مدت زمان 6 دقیقه استفاده شد و پایداری، خصوصیات رئولوژیکی، قطر متوسط، سطح مخصوص و توزیع اندازه قطر...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 26  issue 4

pages  615- 625

publication date 2017-02-19

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023